Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση των Μελών της Πανελλήνιας Ένωσης Μεταποιητών Τυποποιητών Εξαγωγέων Επιτραπέζιας Ελιάς (ΠΕΜΕΤΕ) στις 12 Σεπτεμβρίου 2020 στα Καμένα Βούρλα Φθιώτιδας, οι εργασίες της οποίας πραγματοποιήθηκαν φέτος και με την χρήση οπτικοακουστικών μέσων (τηλεδιάσκεψη) στο πλαίσιο των υγειονομικών πρωτοκόλλων για την εξάπλωση του Covid-19.
Επισημάνθηκε ότι, η χρονική περίοδος που διανύσαμε από την προηγούμενη Γενική Συνέλευση στιγματίστηκε αναμφίβολα από την διεθνή κρίση υγειονομικού χαρακτήρα που δοκιμάζει τις αντοχές της κοινωνίας και της οικονομίας.
Οι επιπτώσεις της στον κλάδο των επιτραπέζιων ελιών, είναι τεράστιες:
- Οι ακυρώσεις παραγγελιών και αναβολές εκτέλεσης συμβολαίων από πελάτες του εξωτερικού για τον κλάδο HoReCa δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα στην διαχείριση των αποθεμάτων των επιχειρήσεων και σημαντική κρίση ρευστότητας.
- Παράλληλα η προστασία της ασφαλούς απασχόλησης έγινε μία από τις βασικές προτεραιότητες των μελών της ΠΕΜΕΤΕ.
- Η δραματική απώλεια εισοδήματος παγκόσμια και η συρρίκνωση του ΑΕΠ όλων των χωρών, κάνει δύσκολη κάθε πρόβλεψη για το πως θα κινηθούν οι αγορές βραχυχρόνια. Ήδη οι εξαγωγές της ελληνικής επιτραπέζιας ελιάς του πρώτου εξαμήνου του 2020 εμφανίζουν μείωση σε αξία 1,2% σε σχέση με το 2019. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ότι, κατά το ίδιο εξάμηνο οι ενδοκοινοτικές εξαγωγές εμφάνισαν αύξηση 9,0% ενώ οι εξωκοινοτικές εξαγωγές πτώση κατά 8,9%.
- Η κρίση COVID-19 σε συνδυασμό με την περσινή στρέβλωση της αγοράς και την δημιουργία μεγάλων αποθεμάτων, κυρίως στις ελιές ποικιλίας Καλαμών, έχει επιδεινώσει την ρευστότητα του πρωτογενούς τομέα με αποτέλεσμα την δυσκολία ανταπόκρισης του σε δαπάνες για τις καλλιεργητικές εργασίες.
Τέλος, με την ευκαιρία των 50 χρόνων από την ίδρυση της ΠΕΜΕΤΕ, ο πρόεδρος αναφέρθηκε στον αείμνηστο πρόεδρο της Νικόλαο Γάτο, ο οποίος στην λογοδοσία του 1979 -μεταξύ άλλων- έλεγε:
«Από πλευράς της πολιτείας, γενικότερα όσον αφορά στις εξαγωγές, πρέπει να γίνει κατανοητή η αδήριτη ανάγκη να ενισχύονται συνεχώς και να επιδιώκεται η πάση θυσία αύξηση τους, αφού έτσι πραγματώνονται δύο βασικοί σκοποί της οικονομίας μας. Αφ’ ενός η εξασφάλιση πολύτιμου συναλλάγματος και αφ’ ετέρου η διατήρηση της χώρας σε οικονομική ανάπτυξη, αφού είναι γεγονός ότι χωρίς στροφή προς την εξαγωγή, η ανάπτυξη θα περιορισθεί στα στενά όρια του ελληνικού χώρου».
