Σε διαδικασία «επούλωσης», μετά από μια δύσκολη περίοδο, βρίσκεται η παραγωγή ενός ελληνικού προϊόντος το οποίο χρονολογείται από την αρχαιότητα και από την εποχή του Ομήρου. Ο λόγος για την σταφίδα η οποία αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά αγροδιατροφικά ελληνικά προϊόντα, με μεγάλο εξαγωγικό αποτύπωμα. Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής εντοπίζεται στις περιοχές της Νεμέας, στην Αχαΐα, την Ηλεία, τη Μεσσηνία και τη Ζάκυνθο. Πριν από μια δεκαετία στη χώρα μας η καλλιέργεια σταφίδας έφτανε σύμφωνα με εκτιμήσεις τα 140.000 στρέμματα η οποία μέχρι τις αρχές του 2020 είχε μειωθεί στις 100.000 στρέμματα, ενώ πλέον βρίσκεται στα 70.000 στρέμματα.
Η «μεγάλη ζημιά» σημειώθηκε τη περίοδο του κορονοϊού, με τις τιμές να κατρακυλούν και πολλούς αγρότες είτε να αποχωρούν από το επάγγελμα είτε να αλλάζουν καλλιέργεια. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Κορινθιακής Σταφίδας, Θανάση Σωτηρόπουλο «δεν έγιναν σωστοί χειρισμοί από το υπουργείο Αγροτική Ανάπτυξης και Τροφίμων εκείνη την περίοδο». Όλα αυτά σύμφωνα με τον ίδιο, είχαν ως αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί σε μεγάλο βαθμό η καλλιέργεια καθώς «είναι δύσκολη, ίσως η πιο δύσκολη καλλιέργεια στη Ελλάδα, αλλά και πανάκριβη» λέει ο κ. Σωτηρόπουλος. Ο ίδιος όμως εκφράζει την αισιοδοξία του ότι ο κλάδος, παρά τις σημαντικές προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπος «θα βρει ξανά το δρόμο του».
Πολλά όμως είναι και τα προβλήματα με τα οποία βρίσκονται αντιμέτωποι οι παραγωγοί σταφίδας. Το κόστος παραγωγής και η έλλειψη εργατών γης κάνουν ολοένα και πιο δύσκολο το έργο τους. Οι επαγγελματίες ζητούν την εκπόνηση ενός σχεδίου, ώστε να καταστεί εφικτό να γίνει «μηχανοκαλλιέργεια» μιας και η έλλειψη εργατικών χεριών είναι πλέον γεγονός. Αυτό σύμφωνα με τον κ. Σωτηρόπουλο θα βοηθήσει τους παραγωγούς να μειώσουν το κόστος παραγωγής, και κατ’ επέκταση θα επιτρέψει στους ίδιους αλλά να παραμείνουν στην καλλιέργεια και να μην την εγκαταλείψουν. Τέλος, ένα σημαντικό πρόβλημα που δημιουργήθηκε τα χρόνια της πανδημίας ήταν η εγκατάλειψη της καλλιέργειας. «Σε κάποιες περιοχές οι παραγωγοί προτίμησαν να φυτεύσουν ελιές» ενώ σε άλλες, κυρίως σε παραθαλάσσιες περιοχές, οι ιδιοκτήτες στράφηκαν προς τον τουρισμό, σημείωσε ο κ. Σωτηρόπουλος.
