Η Σοφία Τσιόγκα είναι ένα νέο κορίτσι, με πολύ όρεξη για δουλειά, που με τη θετική της στάση, κερδίζει όλους τους πελάτες που μπαίνουν στο Ψιλικατζίδικο. Επισημαίνει, ότι μέσα στην κρίση θα καταφέρουν να κρατηθούν όσοι αγαπούν αυτό που κάνουν και σέβονται, αλλά δεν εκμεταλλεύονται τους καταναλωτές τους.
Της Mαρίας Γεωργιάδου
«Το εμπόριο αρρωσταίνει… δεν πεθαίνει»
Με σπουδές στο τμήμα Μηχανικών Οικονομίας και Διοίκησης, της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αιγαίου, με κατεύθυνση και εξειδίκευση πάνω στην εφοδιαστική αλυσίδα και στα συστήματα παραγωγής, η Σοφία έκανε τη θεωρία πράξη.
«Όταν τελείωσα και αποφοίτησα, ξεκίνησα κατευθείαν να δουλεύω σε ένα εργοστάσιο. Ήταν μια τρομερή εμπειρία. Εδώ όμως ουσιαστικά κατάλαβα, πως ό,τι έχω σπουδάσει γίνεται πράξη. Και η πράξη απέχει πολύ από τη θεωρία. Δεν είναι ένα απλό αλισβερίσι το μίνι μάρκετ ή το ψιλικατζίδικο. Κρύβονται πολλά πράγματα πίσω από ένα μαγαζί και πρέπει να έχεις πολλές ικανότητες για να το κρατήσεις. Από τη διαπραγμάτευση με τους προμηθευτές, μέχρι τα λογιστικά, γιατί αν και μπορεί να έχουμε λογιστή, εγώ γνωρίζω όλα όσα κάνει», μας είπε. Στην οικογενειακή επιχείρηση, που ανοίγει στις 6 το πρωί, και παραμένει ανοιχτή μέχρι τη μία το βράδυ τον χειμώνα (το καλοκαίρι πολύ πιο αργά) συμμετέχουν και οι γονείς, ανά βάρδιες και όπως μας λέει η Σοφία, ο καθένας έχει και το κοινό του…
«Όταν ξεκίνησα να δουλεύω δεν μου φάνηκε κάτι δύσκολο. Μου φάνηκε μόνο περίεργο το ότι επειδή το μαγαζί το νιώθω σαν σπίτι μου, και ουσιαστικά μπαίνει ο καθένας μέσα σε αυτό, είναι ένα σπίτι ανοιχτό. Είσαι εκτεθειμένος στους άλλους. Αυτό λίγο με δυσκολεύει. Η επαφή με τον κόσμο μου αρέσει, απλά όλες οι ώρες δεν είναι ίδιες».
Το μαγαζί έχει γίνει αγαπημένη συνήθεια, όπως μας είπε χαρακτηριστικά: «Ξέρει ο πελάτης ότι θα περάσει, θα ακούσει το καλαμπούρι του, θα πει και τον πόνο του, θα νιώσει ότι έχει μοιραστεί κάτι με έναν δικό του άνθρωπο. Ο καθένας φυσικά από την οικογένεια έχει τους δικούς του πελάτες… Ο πατέρας θα μιλήσει για την πολιτική, εγώ για τη μόδα και η μητέρα μου για θέματα που αφορούν τις μάνες. Ο καθένας έχει το κοινό του θα έλεγα».
Σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά προς τους πελάτες, η Σοφία επισημαίνει ότι: «Η εξυπηρέτηση πρέπει πάντα να είναι φιλική, αλλά πρέπει και να παραμένεις αυθεντικός. Θα χαμογελάς, αλλά ποτέ δεν μπορεί να είναι το ίδιο χαμόγελο, γιατί αυτό είναι και ψεύτικο και ο πελάτης το καταλαβαίνει. Πελάτης μου είπε: ‘‘περνάω 10 ψιλικατζίδικα, έρχομαι σε εσένα, γιατί μια φορά πήρα εφημερίδα, που δεν σου αφήνει κάποιο ουσιαστικό κέρδος, και μου είπες το ίδιο εγκάρδιο ευχαριστώ, όπως με τον κύριο που ήταν μπροστά μου και είχε ψωνίσει ένα σωρό πράγματα’’. Ο κόσμος, λοιπόν, θεωρώ, ότι έχει κρίση και αν φερθείς με σεβασμό και ευγένεια στον πελάτη θα τον κερδίσεις.»
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μπεις στο κατάστημα και να μην βγεις με χαμόγελο. Αυτός εξάλλου είναι και ο λόγος, που συχνά σχηματίζονται πηγαδάκια έξω από το μαγαζί. Εκείνη τη στιγμή, μια πελάτισσα μου είπε, ότι θα έπρεπε να πληρώνονται και ως ψυχοθεραπευτές. Και ίσως να έχει δίκιο, καθώς τις 3 ώρες που βρισκόμουν στο μαγαζί, διαπίστωσα, ότι όσοι περνούσαν θα σταματούσαν να πουν και μια κουβέντα παραπάνω, και όχι ένα απλό τυπικό «γεια».
Σεβασμός στον πελάτη
«Όταν ανοίξαμε το μαγαζί, είπαμε ότι θα σκεφτούμε σαν πελάτες. Και με βάση αυτό ορίσαμε και τις τιμές. Δεν μπορώ να βάλω τεράστια ποσά εάν θέλω να σέβομαι τους πελάτες μου. Το νερό το μικρό για παράδειγμα το πουλάμε 35 λεπτά, όταν η πλειοψηφία των ανάλογων μαγαζιών το πουλάει 50 λεπτά. Υπάρχουν χαρτάκια για στριφτά τσιγάρα που τα πουλάω 35 λεπτά και όχι 50 λεπτά. Έχω και πάλι κέρδος και έτσι κερδίζω και τους πελάτες μου, που το αναγνωρίζουν αυτό. Σημασία έχει να μπαίνει ο κόσμος στο μαγαζί και το κέρδος θα έρθει από τα παρεμφερή προϊόντα μαζί με αυτά, που μπορεί να είναι ξηροί καρποί, αναψυκτικά κ.ο.κ», επισημαίνει η Σοφία.
Εκτός όμως από τον σεβασμό, όπως μας είπε ακόμη και οι μικρές λεπτομέρειες μπορεί να κάνουν τη διαφορά. «Όλα έχουν σημασία όταν αφορά την εξυπηρέτηση των πελατών, από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι η πόρτα παραμένει ανοιχτή καλοκαίρι και χειμώνα, θεωρούμε ότι είναι έξυπνη κίνηση, γιατί δείχνει ότι οι κοπέλες που θα έρθουν αργά το βράδυ να ψωνίσουν κάτι, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Έστω και υποσυνείδητα, είναι διαφορετικά όταν είναι ανοιχτή η πόρτα. Πολλοί μου λένε ότι καίω συνέχεια το κλιματιστικό, δεν με πειράζει. Εγώ θέλω ο πελάτης μου να αισθάνεται καλά».
